Συνέντευξη | Οι Συγγραφείς που ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία του «Κάστρου των Παραμυθιών» μιλούν στη Χαρά του Παιδιού!
Όταν δημιουργικοί άνθρωποι ενώνονται για έναν κοινό σκοπό και πόσο μάλιστα για την ψυχαγωγία παιδιών, το αποτέλεσμα μόνο σε εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει, μόνο έμπνευση μπορεί να προσφέρει, μόνο με το αύριο μπορεί να μοιάζει. Η Χαρά του Παιδιού έχει την ιδιαίτερη τιμή να φιλοξενεί την ομάδα 14 εξαιρετικά χαρισματικών γυναικών που ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία του «Κάστρου των Παραμυθιών».
Εξηγήστε μας αρχικά ποιο ήταν το έναυσμα για τη σύμπραξη αυτή;
Άννα Αθανασιάδου: Το έναυσμα δόθηκε κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων δημιουργικής γραφής που υλοποιήθηκαν στη σχολή Harmony&Creativity με συντονίστρια εμένα. Η αφορμή ήταν μια άσκηση δημιουργικής γραφής, αλλά η αιτία ήταν η επιθυμία να δημιουργήσουμε από κοινού ένα ξεχωριστό βιβλίο.
Αικατερίνη Μιχαήλ: Η καλή παρέα μας. Τα γέλια που κάναμε, όταν διαβάζαμε τα παραμύθια μεταξύ μας. Θέλαμε να το διατηρήσουμε όλο αυτό. Και το κάναμε!!!
Σοφία Σκλείδα: Πρωτίστως, ισχυρό κίνητρο υπήρξε η ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης συναισθηματικής σχέσης με όλα τα μέλη της ομάδας, η οποία ενισχύθηκε από την άρτια επιστημονική κατάρτιση και την ξεχωριστή προσωπικότητα της Άννας Αθανασιάδου. Περαιτέρω, η αγάπη μας για το ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος που ονομάζεται παραμύθι, τη συγγραφή, οι κοινοί στόχοι και τα ενδιαφέροντά μας, οδήγησαν στη δημιουργική συνεργασία και σύμπραξη.
Τι γεύση σας άφησε η πρώτη επαφή των παιδιών με τις παραμυθοιστορίες σας; Ήταν αυτή που περιμένατε;
Άννα Αθανασιάδου: Η ανταπόκριση των παιδιών ήταν καταπληκτική! Τόσο σε όσα παραμύθια παρουσιάστηκαν ως δραματοποιήσεις -κυρίως σε μικρότερες ηλικίες-, όσο και σε όσα αφηγηθήκαμε σε παιδιά 6-8 ετών.
Αικατερίνη Μιχαήλ: Ναι, μου θύμισε εκείνες τις φορές, που τα παιδιά μας, μάς βλέπουν ως την πιο όμορφη μαμά του κόσμου! Τα παιδιά δεν φιλτράρουν τα συναισθήματα τους, απλά τα εκφράζουν. Η ικανοποίηση στο πρόσωπο τους, τα παλαμάκια κατά την διάρκεια της δράσης και το “θέλω κι άλλο”, όταν τελειώνει το παραμύθι, είναι η καλύτερη επιβράβευση.
Έπειτα από έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο κύκλο παρουσιάσεων και εκδηλώσεων στο πλαίσιο της γνωριμίας του παιδικού κοινού με το «Το Κάστρο των Παραμυθιών», ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Άννα Αθανασιάδου: Σίγουρα θέλουμε να ταξιδέψει το βιβλίο σε ακόμα περισσότερες σχολικές ομάδες καθώς να και παρουσιαστεί. σε μικρούς και μεγάλους, στους τόπους που συνδέονται με τους θρύλους από τους οποίους εμπνευστήκαμε.
Αικατερίνη Μιχαήλ: Αυτό καλό είναι να το απαντήσει μία για όλες μας. Προσωπικά θα ήθελα να συνεχίσουμε ως παρέα και σε άλλες συλλογικές δουλειές, ανεξάρτητα από τις ατομικές δημιουργίες μας.
Το ταξίδι από τη συγγραφή ενός παραμυθιού μέχρι και την πρώτη του επαφή με τα παιδιά, τι χαρακτηριστικά προσδίδει στην ίδια την ιστορία; Την εξελίσσει ή αποδυναμώνει την αρχική της θέση στην καρδιά σας;
Άννα Αθανασιάδου: Φυσικά την εξελίσσει και αφήνει να φανούν και πολλές άλλες πλευρές της ιστορίας που εμείς αρχικά δεν είχαμε εντοπίσει.
Αικατερίνη Μιχαήλ: Είναι δύο εντελώς διαφορετικές διαδρομές. Η πρώτη είναι καθαρά το δημιουργικό κομμάτι. Εκεί είσαι μόνος σου όσο το ολοκληρώνεις και η δεύτερη είναι το μοίρασμα, το παιχνίδι, η παρέα με άλλους. Φυσικά έχει μεγάλη σημασία, το δημιουργικό μέρος να είναι όσο πιο τέλειο γίνεται, γιατί μετά η απόλαυση της διασκέδασης θα έχει μόνο θετικό πρόσημο.
Μαριλένα Πονηράκη: Προσδίδει ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό… Τη ζωντανεύει.
Θα καλωσορίζατε και έναν άντρα παραμυθά στην ομάδα σας μελλοντικά ή προτιμάτε να παραμείνει θηλυκή η σύμπραξη – κι αν ναι, γιατί;
Άννα Αθανασιάδου: Η θηλυκή σύμπραξη ήταν τυχαία. Με την ίδια χαρά και διάθεση θα ήθελα προσωπικά να έχω και άντρες στην παραμυθοπαρέα. Στα σεμινάρια που έχω κάνει, είχα κατά καιρούς και άντρες συμμετέχοντες -σε μικρότερο ποσοστό- και η δική τους ματιά ήταν το ίδιο ξεχωριστή.
Άννα Μάνου: Ναι, με πολύ χαρά θα δεχόμουν έναν άντρα ανάμεσα μας. Μπορεί όλα τα θηλυκά της ομάδας να είναι οικογένειά μου πλέον, αλλά ένας τρυφερός άντρας, που θ’ ασχοληθεί με το παραμύθι, αξίζει την υποστήριξη και την αγάπη όλων των γυναικών.
Αικατερίνη Μιχαήλ: Αυτή η παρέα έδεσε με τα συγκεκριμένα άτομα. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν θα είχαμε και άντρες στην παρέα μας. Δεν το έχω σκεφτεί. Ξέρω όμως πως έχουμε αξιόλογους άντρες συγγραφείς παραμυθιών. Ναι, γιατί όχι! Θα είχε ενδιαφέρον!
Σοφία Σκλείδα: Προσωπικά, θεωρώ αυτό το ενδεχόμενο ως μια πρόκληση για νέες σκέψεις, εμπνεύσεις, προβληματισμούς, οράματα, συγγραφικές παραγωγές.
Άννα Αθανασιάδου
Αν μπορούσατε να κάνετε ένα ταξίδι στο χρόνο, στα παιδικά σας χρόνια, αλλά με τη γνώση κι εμπειρία που έχετε αποκτήσει μέχρι σήμερα, τι θα λέγατε σε όσους υποτιμούσαν την αξία της φαντασίας στη συναισθηματική, νοητική και πνευματική ανάπτυξη ενός παιδιού;
Πολύ ωραία ερώτηση! Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να υποτιμά την αξία της φαντασίας. Όλοι διατείνονται πάντα ότι είναι πολύ σημαντική στην ανάπτυξη των παιδιών. Αλλά δυστυχώς από τα λόγια μέχρι τις πράξεις υπάρχει απόσταση. Το θέμα δεν είναι να ισχυρίζεται κανείς (ή να προσθέτει στους εκπαιδευτικούς στόχους που διατυπώνει, στην περίπτωση των παιδαγωγών) ότι η φαντασία είναι στοιχείο απαραίτητο γα την πνευματική ανάπτυξη ενός παιδιού και την γενικότερη ανάπτυξη όλων μας. Το θέμα είναι να το κάνει και πράξη. Με καθημερινές δραστηριότητες, με συμμετοχή, με δημιουργική διάθεση, χωρίς στερεοτυπικά στοιχεία ή φορμαλιστικές ακρότητες. Η φαντασία είναι πηγή ενέργειας, όχι μόνο για τα παιδιά. Περισσότερη ανάγκη την έχουν οι μεγάλοι. Από αυτούς λείπει συχνότερα.
Η Άννα Αθανασιάδου έχει σπουδάσει Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική και Εκπαιδευτική Πολιτική στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Εργάζεται νυχθημερόν στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης από το 1998. Έχει γράψει παιδικά βιβλία, βιβλία με εκπαιδευτικό υλικό και βιβλία για νηπιαγωγούς και δασκάλους. Από το 2003 συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με το παιδαγωγικό περιοδικό «Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού» γράφοντας δεκάδες παραμύθια, έμμετρα παιδικά θεατρικά έργα και τραγούδια. Έχει γράψει επίσης σειρά παραμυθιών για το περιοδικό «Παράθυρο junior», στο οποίο εργάστηκε καιως αρχισυντάκτρια Το 2009 ίδρυσε την εταιρία σχεδιασμού εκπαιδευτικών προγραμμάτων 4e-project. Εκεί σχεδιάζει καθημερινά εκπαιδευτικές δράσεις και εκπαιδυτικό υλικό. Από το 2016 συνεργάζεται και με τη Σχολή Harmony & Creativity παραδίδοντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Δεν σταματά να αναζητά τρόπους βελτίωσης της διαδικασίας μάθησης και δεν σταματά να γεννάει ιδέες για παραμυθένιες ιστορίες. aathanasiad@gmail.com.
Μαρία (Μαριλύ) Γαλίζη
Πώς φωτίζει ένα συμβολικό παραμύθι το δρόμο προς την εσωτερική αναζήτηση ενός παιδιού;
Τα παραμύθια λένε την αλήθεια, αλλά τη λένε ψιθυριστά. Εργαλεία τους είναι τα σύμβολα και οι συμβολισμοί που τα σφραγίζουν. Το παιδί δίχως να το συνειδητοποιεί, βγαίνει στο κατώφλι της ζωής και ξεκινά να βαδίζει το αέναο μονοπάτι της αναζήτησης του εαυτού του και του κόσμου γύρω του. Το παραμύθι λειτουργεί ως λυχνάρι στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του παιδιού, στη θέσπιση των ορίων του, στην ικανοποίηση των εσωτερικών του αναγκών, αλλά και στην επίλυση προβλημάτων που θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Διηγείται συμβολικά περιπέτειες, γιατί και ο άνθρωπος διάγει βίο περιπετειώδη με απρόσμενες καταστάσεις και συνεχείς ελιγμούς και εναλλαγές. Έτσι, το παιδί προετοιμάζεται απαλά για την προσωπική του περιπέτεια.
Η Μαρία (Μαριλύ) Γαλίζη σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και μετεκπαιδεύτηκε (Μ.Α) στην ειδική αγωγή στη Μ. Βρετανία, όπου διακρίθηκε. Είναι μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Δυσλεξίας (A.M.B.D.A) και κάτοχος τίτλου εξειδικευμένου διδασκάλου. Διατέλεσε επιστημονικός συνεργάτης σε δημόσιες, ιδιωτικές διαγνωστικές και εκπαιδευτικές δομές. Έχουν εκδοθεί άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και έχει παρουσιάσει έρευνές της σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Εργάζεται ως ψυχολόγος – ειδική παιδαγωγός για παιδιά κι εφήβους. Κατάγεται από το ιστορικό Άργος Αργολίδος και από την ακριτική Φλώρινα. Αγαπά το Λόγο που αφυπνίζει, αλλά και γαληνεύει τον άνθρωπο επανασυνδέοντας τον με τις ρίζες του. Πιστεύει πως το συμβολικό παραμύθι αγγίζει τις παιδικές ψυχούλες με το «γάντι»…
Κατερίνα Δίελα
Ποια είναι η διαφορά που νιώθετε όταν μοιράζεστε την ιστορία σας με μία ομάδα παιδιών από το να τη μοιράζεστε με τα δικά σας παιδιά;
Νομίζω ότι τα δικά μου τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές, οπότε, όταν τους διαβάζω μια ιστορία και βλέπω τις αντιδράσεις τους ξέρω αν έχω γράψει κάτι καλό ή όχι… Έχει τύχει ο γιος μου να μου αλλάξει τελείως το τέλος από ένα παραμύθι που είχα ολοκληρώσει… Και τελικά είχε δίκιο, γιατί διαφοροποιήθηκε και άρεσε περισσότερο… Χαίρομαι όταν γελάνε με τα αστεία των παραμυθιών μου και αυτό μου δίνει θάρρος να το παρουσιάσω και σε άλλα παιδιά…
Σίγουρα όταν το διαβάζεις σε μεγαλύτερο κοινό έχεις μεγαλύτερο άγχος για την αντίδραση τους όμως σου δίνει και μεγαλύτερη χαρά…
Η Δίελα Κατερίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και ασχολήθηκε κυρίως με την εκπαίδευση παιδιών στην προσχολική ηλικία. Το 2007 ίδρυσε την εταιρία Racket Planet, η οποία συνεργάζεται με εκπαιδευτικά ιδρύματα και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς σε Αθήνα και επαρχία με αντικείμενο την εκμάθηση αθλημάτων. Από μικρή της άρεσε η ενασχόληση με μικρά παιδιά και η εξεύρεση τρόπων επικοινωνίας μαζί τους. Έχει και η ίδια δυο παιδιά, τον Αντώνη και την Κασσιανή, που την εμπνέουν να συνεχίζει να δημιουργεί.
Κατερίνα Θεοδωρίδου – Γιολασιγμάζη
Συναντούν τελικά βαθύτερες εσωτερικές αλήθειες οι μύθοι και τα παραμύθια απ’ότι αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα; Πώς γίνεται ένα παιδί να αντιληφθεί μία αλληγορία;
Οι μύθοι και τα παραμύθια έχουν διαχρονική εμβέλεια και ένας από τους λόγους είναι ότι αποτελούν έναν τρόπο έκφρασης ιδεών. Η αξία των μύθων και των παραμυθιών είναι αδιαμφησβήτητα παιδευτική και διδακτική. Μέσα από την αφήγηση του παραμυθιού το παιδί αναπτύσσει την φαντασία του και πλάθει στη σκέψη του το σκηνικό της ιστορίας και τους ήρωες. Λαμβάνει αμέτρητα μηνύματα και ιδέες από την κάθε ιστορία με απλό και κατανοητό τρόπο. Εννοιες όπως η φιλία, η αγάπη, η οικογένεια, η καλοσύνη, η κακία, ο θάνατος γίνονται εύληπτα για το παιδί συμβαδίζοντας ασφαλώς με την ανάπτυξή του. Τα παιδιά ήδη από την ηλικία των τριών ετών περίπου αρχίζουν και κατανοούν την συμβολική διάσταση της γλώσσας, όπως συμβαίνει και με το συμβολικό παιχνίδι (π.χ. παιχνίδι με κούκλες, αυτοκινητάκια, μαγειρικά σκεύη). Γι΄αυτό λοιπόν διαβάστε στα παιδιά σας όσα περισσότερα παραμύθια μπορείτε!
Η Κατερίνα Θεοδωρίδου – Γιολασιγμάζη είναι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής και εμψυχώτρια σε ψυχαγωγικές και παιδαγωγικές δράσεις για παιδιά. Σπούδασε Κοινωνική Θεολογία στο Παν/μιο Αθηνών. Απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Διδακτική Μεθοδολογία με θέμα τη χρήση του μύθου ως λογοτεχνικό είδος. Μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και ξεχωριστά στις Μαθησιακές Δυσκολίες από το τμήμα Ψυχοφυσιολογίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιμορφώθηκε στη Μουσειοπαιδαγωγική. Είναι υποψήφια διερμηνέας της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας και πιστοποιημένη από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών στη γραφή Braille. Όταν ήταν μικρή μια νεράιδα της έδωσε τρία δώρα: Ατελείωτη φαντασία για να γράφει ιστορίες, πολλή αστερόσκονη για να βλέπει κάθε μέρα παιδικά χαμόγελα και μια ζεστή καρδιά για να κλείσει μέσα της όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ιωάννα Καρρά
Όπως αναφέρετε, όνειρό σας είναι η εφεύρεση της πρώτης μηχανής καταγραφής διαλόγου μεταξύ ιστοριών και φαντασίας παιδιών! Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτή την ιδέα.
Τα παιδιά είναι προικισμένα με αστείρευτη φαντασία και με την αίσθηση του παντός εφικτού. Όμως προκειμένου να συμβαδίσουν με τις εκάστοτε οικογενειακές και κοινωνικές νόρμες η έκφραση αυτών των χαρισμάτων υπονομεύεται. Να καταγράψω και να διαδώσω αυτές τις ανείπωτες σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννιόνται με τη διήγηση παραμυθιών θα μου έδινε απίστευτη χαρά και θα ήταν και ένας θησαυροφυλάκιο της παιδικής ηλικίας, που θα μπορούσε κάθε παιδί να ανασύρει μνήμες από το χρονοντούλαπο της προσωπικής του ιστορίας. Αυτόν τον σκοπό θα εξυπηρετούσε η μηχανή καταγραφής διαλόγου μεταξύ ιστοριών και παιδικής φαντασίας. Μέχρι να εφεύρω αυτήν τη μηχανή θα αρκεστώ να φαντάζομαι όσα εκείνα θα μπορούσαν να φαντάζονται και να τα χρησιμοποιώ σαν έναυσμα για τα παραμύθια που γράφω.
Η Ιωάννα Καρρά μεγάλωσε στη Θήβα και μένει στην Αθήνα. Της αρέσεουν οι αντιθέσεις, οι συνθέσεις και οι αναπάντεχοι συνδυασμοί. Για το λόγο αυτό αν και σπούδασε Οικονομικά και εργάζεται στην Πληροφορική δεν έπαψε να αφήνει τον κόσμο των αριθμών και να γυρίζει στο νησί με τις αναποδογυρισμένες κάλτσες. Στο νησί σκαρώνει ιστορίες, επιθυμώντας να ζωηρέψει τη φαντασία των παιδιών, να θυμίσει στους ενήλικες την παιδική τους φωνή και να αγγίξει λίγο τη μαγικά απαλή σφαίρα των παραμυθιών.
Άννα Μάνου
Πώς αισθάνεστε τα τελευταία χρόνια που επιστρέψατε στην αγάπη σας για τη συγγραφή; Έχει αλλάξει η ζωή σας κι αν ναι, σε ποια επίπεδα;
Είναι ευλογία να μπορείς να κάνεις αυτό που λαχταρά η ψυχή σου. Όταν το καταφέρεις, αυτό φέρνει μια πληρότητα στο μυαλό και στη ψυχή σου. Είμαι χαρούμενη, κι ακόμα πιο πολύ, είμαι ευγνώμων, που κατάφερα επιτέλους να ασχολούμαι μ’αυτό που χρόνια ονειρευόμουν.
Γεννήθηκα στη Μύρινα της Λήμνου, αλλά τεσσάρων χρονών πήγαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έζησα δεκατέσσερα χρόνια με αγάπη που ποτέ δεν θα ξεχάσω μια που είναι κομμάτι του είναι μου. Μετά το Γυμνάσιο ήρθαμε στη Αθήνα. Εδώ σπούδασα σχέδιο μόδας και πατρόν στη σχολή Βελουδάκη. Αυτή είναι η δουλειά που έκανα όλα τα χρόνια μέχρι που συνταξιοδοτήθηκα. Δυο- τρία χρόνια πριν και μετά τη σύνταξη ασχολήθηκα με το ερασιτεχνικό θέατρο κι εκεί ξαναθυμήθηκα ότι από μικρή αγαπούσα το γράψιμο. Κάποια κείμενα από ασκήσεις αυτοσχεδιασμού… λίγο θέατρο… μέχρι που ήρθε ο έρωτας του παραμυθιού.
Μαργαρίτα Μάρκουλα
Γνωρίζοντας τον αντίκτυπο που έχουν οι παραμυθοιστορίες στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού, πιστεύετε ότι το παραμύθι έχει τελικά τη δύναμη να δώσει την ελπίδα αλλά και την πεποίθηση σε μία παιδική ψυχή ότι και στη ζωή τελικά… όλα μπορούν να συμβούν;
Όπως όλοι γνωρίζουμε «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!» Ευτυχώς, τα παιδιά δεν έχουν χάσει ακόμα την ελπίδα, τη φαντασία και την πίστη τους στα παραμύθια!
Η Μαργαρίτα Μάρκουλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού και δημιουργικής γραφής. Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με την διοργάνωση παιδικών εκδηλώσεων, τόσο στην παράγωγη όσο και στην ψυχαγωγία και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών. Στον ελεύθερο της χρόνο ασχολείται με τη συγγραφή, το χορό και την ζωγραφική. Λατρεύει να διαβάζει ιστορίες για παιδιά, κυρίως όμως αυτές που έχουν πολλή φαντασία. Άλλωστε όπως δηλώνει: «Το υπέροχο στα παραμύθια είναι ότι όλα μπορούν να συμβούν…»
Αικατερίνη Μιχαήλ
Πώς είναι να εκφράζεις ένα βαθύ κομμάτι του εαυτού σου σε μία αγνή ψυχή όπως είναι εκείνη ενός παιδιού; Νιώθετε περισσότερο ευάλωτη ή δυνατή – ή μήπως αυτές οι 2 έννοιες είναι τελικά πολύ πιο κοντά απ’ ότι νομίζουμε;
Ωραία ερώτηση! Και θα συμπληρώσω… Πώς είναι να μην ακούς τα θέλω σου, που έρχονται από την ψυχή σου;
Το στοίχημα με τον εαυτό μου είναι να βρίσκομαι στο σωστό παραμύθι στην ζωή μου. Εάν είμαι ο Πίτερ Παν να μην βρίσκομαι στο παραμύθι της Σταχτοπούτας. Να είμαι ένας Πίτερ Παν! Η πρόκληση είναι να αναγνωρίζω πως η ψυχή παραμένει αγνή και μόνιμα ανανεωμένη σε οποιαδήποτε ανθρώπινη ηλικία, να το δέχομαι και να φροντίζω να επιτρέπω στη φύση μου να χρησιμοποιεί το δικαίωμα της στην έκφραση.
Στη δική μου πραγματικότητα το βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός άλλης διάστασης και επειδή τα παιδιά δεν έχουν χάσει την σύνδεση τους με τον πνευματικό κόσμο, είναι βαθιά ευλογία και χαρά μου να συνυπάρχω μαζί τους!
Μία δυνατή καρδιά μέσα σε ένα αιώνιο παιδί. Αυτό είναι το δικό μου παραμύθι!
Η Αικατερίνη Μιχαήλ είναι ζωγράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και αρθρογραφεί σχετικά με θέματα αυτογνωσίας. Είναι η δημιουργός της σειράς παραμυθιών αυτογνωσίας «Η Χαρουλίτα και ο Κεφούλης». Στην ζωγραφική είναι αυτοδίδακτη. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ομαδικές εκθέσεις, με την πιο πρόσφατη στην Διεθνή έκθεση “Painting sphere” στην Πάτμο τον Αύγουστο του 2018. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Έχει διδαχτεί Λογιστική, Πληροφορική, Management marketing, Φιλοσοφία. Ολοκλήρωσε την βασική μαθητεία της στα μαθήματα δημιουργικής γραφής παραμυθιού καθώς και σε μαθήματα εικονογράφησης. Συνεχίζει να μαθητεύει, γιατί θέλει να εξελίσσεται. Μέσα από την συγγραφή και την ζωγραφική εκφράζει τον εαυτό της, επιτρέπει το μοίρασμα και ανοίγεται στην εμπιστοσύνη. Αγαπά να γράφει και να διαβάζει παραμύθια, θαυμάζοντας την σκέψη των συγγραφέων που δημιουργούν αληθινές ιστορίες με φανταστικό τρόπο!
Αικατερίνη Ναζλή
Πιστεύετε ότι το παραμύθι διατηρεί και στη σημερινή εποχή τη δυναμική του ή δίνεται προτεραιότητα στην εύκολη διασκέδαση, βλ. τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ;
H αξία του παραμυθιού είναι διαχρονική, γιατί πραγματεύεται τις θεμελιώδεις αλήθειες της ζωής. Οι κλασσικές ιστορίες, με την μορφή μύθου η θρύλου, επανέρχονται αρχετυπικά μέσα από την προφορική παράδοση των λαών και βέβαια μεταφέρονται διαρκώς, με ανανεωμένη μορφή στην σύγχρονη εποχή.
Η δυναμική του παραμυθιού είναι τέτοια που θα υποτάξει κάθε μέσο εκφοράς του, θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση, κόμικς η ακόμη και ηλεκτρονικά παιγνίδια, για να προσφέρει με ευχάριστο τρόπο τα μηνύματά του. Βέβαια, παραμένει ισχυρό εκφραστικό μέσο το ποιοτικό βιβλίο η προσεγμένη έκδοση, με την κατάλληλη εικονογράφηση, ως ο καλύτερος τρόπος διάδοσης της παραμυθοιστορίας.
Η δυνατότητα να επανέρχεται το παιδί μέσω της επαναλαμβανόμενης ανάγνωσης σε επαφή με το βιβλίο, καλλιεργεί τις γνωστικές και συναισθηματικές δεξιότητες του, και υποσκελίζει σταδιακά όλες τις ‘εύκολες’ επιλογές. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και ο ρόλος των γονέων ,πρωτίστως, κι αργότερα των εκπαιδευτικών, ώστε να προσφέρουν τα κατάλληλα ερεθίσματα και να παροτρύνουν τη βιβλιοανάγνωση. Αν υπάρξει εξοικείωση με το βιβλίο από μικρή ηλικία, θα έχουμε πάντοτε αναγνώστες με απαιτήσεις και κριτήρια.
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ πληροί όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις και με τιμά η συμμετοχή μου σε αυτήν την συλλογική, ποιοτική προσπάθεια.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Αποφοίτησα από το Αμερικάνικο Κολλέγιο «ΑΝΑΤΟΛΙΑ» και την Φαρμακευτική Σχολή του ΑΠΘ. Μετεκπαιδεύτηκα στο Φαρμακευτικό Marketing και στη Διοίκηση και εργάστηκα για επτά χρόνια σε φαρμακευτικές εταιρείες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Από το 1993 διατηρώ ιδιωτικό φαρμακείο στην Αθήνα. Υποστηρίζω δράσεις που αφορούν στην υγεία, το παιδί και το περιβάλλον. Αγαπώ το βιβλίο και τις ωραίες εκδόσεις. Με εμπνέει η ελληνική μυθολογία, οι λαϊκοί θρύλοι και φυσικά τα παραμύθια, κλασσικά και σύγχρονα. Οι παραμυθοιστορίες είναι το καλωσόρισμα των παιδιών στον κόσμο και ο πιο τρυφερός τρόπος έκφρασης αλληγορικού λόγου, σε απλή γλώσσα και χαρούμενη μορφή. Αγαπημένο μου παραμύθι: «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων». fb Aikaterini Nazli, e-mail nazliaik@yahoo.gr.
Μαριλένα Πονηράκη
Το Παραμύθι και το Θέατρο είναι δύο Τέχνες που όταν συνυπάρχουν, προσφέρουν μια πολύτιμη για τα παιδιά (αλλά και τους ενήλικες) ψυχαγωγική εμπειρία. Πιστεύετε ότι και η σύμπραξη των 14 σας είναι αντίστοιχης σημασίας – όπου κάθε μία σας προσφέρει και κάτι διαφορετικό ώστε «Το Κάστρο των Παραμυθιών» να σημαίνει πολλά παραπάνω από μία απλή συλλογή παραμυθιών;
Η Τέχνη του Θεάτρου και τα παραμύθια είναι δύο μεγάλες μου αγάπες που όταν συνυπάρχουν γίνεται κάτι μαγικό και σαγηνεύονται μικροί & μεγάλοι. Στο Κάστρο των παραμυθιών, όταν σηκώνεται η αυλαία, δράκοι και νεράιδες, μάγισσες και πρίγκηπες, νάνοι και γοργόνες, πειρατές και μοσχαράκια ζωντανεύουν μπροστά μας. Η κάθε ιστορία είναι τόσο αντιπροσωπευτική της κάθε συγγραφέως, τόσο χαρακτηριστικά ιδιαίτερη, τόσο εμπνευσμένη και ρέει σαν νερό μέσα στο Κάστρο.
Η Μοίρα μάς έφερε κοντά και πράγματι, αυτή η συλλογική δουλειά μάς επηρέασε βαθιά και μάς συνέδεσε μεταξύ μας με μια αόρατη κόκκινη κλωστή, όπου οι δεσμοί δεν θα σπάσουν ποτέ.
Η Μαριλένα Πονηράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ασχολείται με το θέατρο ως σκηνοθέτης και παραγωγός αλλά & ως ηθοποιός. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις ενώ υπήρξε ηθοποιός της Αγγλικής θεατρικής ομάδας GITs. Μεταφράζει από τα Αγγλικά προς τα Ελληνικά και αντίστροφα. Ασχολείται επίσης με την Επικοινωνία & τις Δημόσιες Σχέσεις θεατρικών, μουσικών παραστάσεων & φεστιβάλ μέσω των Social media. Έχει εργαστεί στον χώρο της διαφήμισης & του κινηματογράφου στην παραγωγή. Ακόμη, διδάσκει Αγγλικά & Θεατρικό Παιχνίδι. Οι σπουδές της είναι πάνω στο Θέατρο, τον Κιν/φο & την Επικοινωνία. Σπούδασε Υποκριτική στη Σχολή Βογιατζή-Τράγκα ενώ στο Λονδίνο απέκτησε το BA in Film Studies & Communication από το Middlesex University & το MA in Communication από το University of Westminster. Μιλάει Γαλλικά & Ισπανικά.
Σοφία Σκλείδα
Τα παιδιά αγκαλιάζουν ένα ποίημα με τον ίδιο τρόπο όπως ένα παραμύθι;
Νομίζω ότι τα παιδιά μπορούν να αγκαλιάσουν ένα ποίημα με τον ίδιο τρόπο, όπως ένα παραμύθι, αν πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις που σχετίζονται περισσότερο με την επιλογή του κατάλληλου ποιητικού υλικού, σε σχέση με το πνευματικό δυναμικό και την χρονολογική ηλικία των μαθητών. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι ο συνδυασμός παραμυθιού και ποίησης με τη συγγραφή λόγου, χάρη ενός έμμετρου ποιητικού παραμυθιού, θα μπορούσε να έχει άριστα αποτελέσματα σε διδακτικό και παιδαγωγικό επίπεδο.
Είναι γεγονός, ότι διαβάζοντας καλή ποίηση στα παιδιά μαθαίνουν να κατανοούν τη ζωή, να σκέφτονται και να νιώθουν, να θέτουν ερωτήματα και να απαντούν. Διευρύνει τη σκέψη τους, τα διδάσκει, τα κινητοποιεί δημιουργικά, κεντρίζει τη φαντασία τους, και υπό αυτή την έννοια, είναι δυνατόν να τους καταστήσει μελλοντικούς συγγραφείς!
Βιώνετε ως πρόκληση το να συμπυκνώνετε σημαντικές έννοιες, βαθιές αλήθειες και διδάγματα σε ένα ποίημα το οποίο μάλιστα απευθύνεται σε μία παιδική ψυχή;
Είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση η ίδια η ενασχόληση με τον παιδικό ψυχισμό, πόσο μάλλον η ευθύνη της συγγραφής ενός ποιήματος με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές που αφορούν αγνές παιδικές ψυχές. Γνώσεις, πίστη, πάθος, ευγένεια ψυχής και απεριόριστη αγάπη προς τα παιδιά, θεωρούνται-κατά την ταπεινή μου γνώμη- βασικές προϋποθέσεις.
Η ανάγκη σας να εκφράζεστε και να επικοινωνείτε με τα παιδιά μέσω αυτής της Τέχνης είναι προϊόν της επαφής σας μαζί τους ως Παιδαγωγός;
Σε μεγάλο βαθμό η ανάγκη μου αυτή είναι απόρροια της άμεσης επαφής μου με τα παιδιά. Αυτό όμως θεωρώ, ότι ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό από το συγγραφικό και θεόδοτο τάλαντο, τη βαθύτερη ανάγκη έκφρασης και επαφής με τα παιδιά, από τα κοινωνικά ερεθίσματα παντός είδους, τη βίωση της υπέροχης εμπειρίας της μητρότητας που εμπνέει, συγκινεί, παραινεί και προτρέπει, να αποθησαυρίσει κανείς το παιδικό μεγαλείο, ανιχνεύοντας παράλληλα νέους και πρόσφορους τρόπους επικοινωνίας και διαλόγου.
Η Σοφία Σκλείδα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος Master Παιδαγωγικής, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής και υποψήφια Μεταδιδάκτορας της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δημοσιεύει άρθρα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά. Έχει βραβευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει εκλεγεί και διακριθεί ως Πρέσβειρα Πολιτισμού της Ελλάδας στο Εξωτερικό από τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό Universum Academy Switzerland International University Of Peace (Μάιος 2016) στο Λουγκάνο της Ελβετίας. Είναι μέλος της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Concorso Letterario Universum και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το 2014 εξέδωσε την ποιητική της συλλογή με τίτλο Ονείρων Όαση, η οποία μεταφράστηκε στην ιταλική γλώσσα και εκδόθηκε στην Ιταλία. Τον Οκτώβριο του 2017 η ιταλική έκδοση βραβεύτηκε σε διεθνή διαγωνισμό στο Μιλάνο της Ιταλίας αποσπώντας το δεύτερο βραβείο. Επιπλέον, έχει μελοποιηθεί το ποίημα της Λαξεύοντας από την ομότιτλη συλλογή. Το 2017 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τον τίτλο Νεολογισμοί και το 2018 η τρίτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο Μελισμός.
Ιωάννα Φώκου
Μήπως τελικά η πιο ώριμη αντιμετώπιση της ζωής είναι να φροντίζουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας αφήνοντάς το να εκφράζεται και να επικοινωνεί με τα άλλα, μικρά και… μεγαλύτερα παιδιά;
Το παιδί που έχουμε μέσα μας, μεγαλώνοντας, το παραγκωνίζουμε και το λησμονούμε. Εκείνο, όμως, όπως όλα τα παιδιά, κάποια στιγμή επαναστατεί και διεκδικεί να φωτίσει ξανά τη ζωή μας, να μας θυμίσει ότι τώρα και κάθε τώρα είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να παίξουμε, να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε και να απολαύσουμε την κάθε στιγμή, να τη ρουφήξουμε, να την αδράξουμε και να τη γευτούμε.
Ως δασκάλα και αφηγήτρια παραμυθιών, θεωρώ ότι το παραμύθι είναι η γέφυρα μεταξύ φανταστικού και πραγματικού που οδηγεί σε κόσμους μακρινούς και κοντινούς ταυτόχρονα, σε περιπετειώδη μονοπάτια κι ασφαλή καταφύγια την ίδια στιγμή. Αυτό το συναντώ τόσο στα μικρά όσο και στα … μεγαλύτερα παιδιά.
Καθόλου τυχαία και ο C.S.Lewis είχε πει: «Κάποια μέρα θα είσαι αρκετά μεγάλος για ν’ αρχίσεις να διαβάζεις παραμύθια ξανά». Το ίδιο πιστεύω κι εγώ άλλωστε, γιατί:
Διάβασα στα παραμύθια
για κουκιά και για ρεβίθια.
Βρήκα πρίγκηπες και δράκους,
γύπες και κατεργαράκους.
Δεσποσύνες, πριγκηπέσσες,
μάγισσες και βαρονέσες.
Κι εκεί μες στα παραμύθια
βρήκα πάλι την αλήθεια.
Η Ιωάννα Φώκου έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, είναι απόφοιτος διετούς μετεκπαίδευσης στη Γενική Αγωγή στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, έχει δύο μεταπτυχιακά, ένα στον τομέα της Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Μαθηματικών και ένα στη Λαογραφία από το ΕΚΠΑ. Μιλάει τρεις γλώσσες: Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, ενώ μαθαίνει και Πορτογαλικά. Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια και συνέδρια, σε αρκετά από τα οποία έχει συμμετάσχει τόσο με εισηγήσεις όσο και ως κριτής εργασιών. Είναι μάχιμη εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τα τελευταία δεκαεννιά χρόνια. ΄Εχει υπηρετήσει και σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Είναι αφηγήτρια παραμυθιών, μέλος της αφηγηματικής ομάδας «Παραμυθοπεράσματα». Έχει λάβει μέρος στο φεστιβάλ αφήγησης «Αθήνα… μια πόλη παραμύθια» (2015, 2016, 2017, 2018) και στα φεστιβάλ αφήγησης του ΚΕΘΕΑ Διάβαση «Παραμύθια για μικρούς και μεγάλους» (2015,2016, 2017). Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή τεσσάρων συλλογικών έργων με παραμύθια από τις εκδόσεις Απόπειρα, «Από το στόμα στο χαρτί κι από το χαρτί στο στόμα» το 2014, «Παραμύθια των ευχών» το 2015, «Παραμύθια με Δυνατές γυναίκες» το 2016, «Παραμύθια με μεταμορφώσεις» το 2018 και ενός συλλογικού τόμου με παραμύθια από τις εκδόσεις iwrite με τίτλο «Ψαραμυθάκια» το 2018. Είναι ένα παιδί που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει και της αρέσει να μαθαίνει και να καταπιάνεται διαρκώς με καινούρια πράγματα.
Σταματίνα Ζέρβα
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1979. Μαζί γεννήθηκε και η αγάπη μου για τη ζωγραφική. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να εκφράζεται μέσα από τα σχέδια μου. Η μαθητεία μου δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους στη Σχολή Ζωγραφικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς ήταν το εφαλτήριο μιας συνεχιζόμενης πορείας στον τομέα της δημιουργίας. Αυτή η μεγάλη αγάπη όμως σιγά-σιγά με οδήγησε σε νέα μονοπάτια. Σε αυτά της αναζήτησης, συντήρησης και ανάδειξης αρχαίων κειμηλίων. Μέσω της Σχολής Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Ζωγραφικής απέκτησα γνώσεις και δεξιότητες για την ορθή συντήρηση, φύλαξη και ανάδειξη έργων τέχνης και ζωγραφικής. Η πορεία της γνώσης συνεχίστηκε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα του Ελληνικού Πολιτισμού μέσω του οποίου θαύμασα το μεγαλείο της τέχνης και του πολιτισμού της χώρας μας ανά τους αιώνες. Η εικονογράφηση παραμυθιών για μένα αποτελεί από μόνη της μια συνεχή συμμετοχή στο μαγικό και φανταστικό κόσμο των παραμυθιών, ενός κόσμου στον οποίο για όλη μας την ζωή θα ονειρευόμαστε ότι βρισκόμαστε, ενός κόσμου στον οποίο θα θέλαμε τα παιδιά μας να ζήσουν. Όλα αυτά προσπαθώ να πραγματοποιούνται μέσα από τα παραμύθια που εικονογραφώ έχοντας πάντα δίπλα μου τους πιο αυστηρούς κριτές, τους γιούς μου, Λουκά και Πέτρο!
Μιμίκα Καπούλα
Η Μιμίκα Καπούλα γεννήθηκε στην Αθήνα και συνεχίζει να ζει και να εργάζεται στην πόλη που την εμπνέει. Ασχολείται επαγγελματικά με τη γραφιστική τέχνη και την εικονογράφηση από το 1997 και ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Έχει γεμίσει με τις ζωγραφιές της πολλά παιδικά βιβλία και όχι μόνο. Πολλές φορές οι εικόνες της ταξίδεψαν στο χώρο της εκπαίδευσης καθώς υπήρξε για χρόνια συνεργάτης του παιδαγωγικού περιοδικού «Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού». Η δεύτερη μεγάλη αγάπη της, το θέατρο, υπήρξε σημαντικός αποδέκτης των έργων της, αφού ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος στήριξε πολλές θεατρικές παραγωγές. Αγαπά το διάβασμα, τα ζώα και τη μουσική και η αγαπημένη της ηρωίδα είναι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
