Έτοιμοι για τον Παιδικό Σταθμό; Εμπρός φύγαμε, λοιπόν!
Γράφει η Χρυσή Γαμπιεράκη Παιδαγωγός Προσχολικής Ηλικίας, Αναπτυξιακών Διαταραχών και Ειδικής Αγωγής
Ήρθε επιτέλους η ώρα που το μικρό σας, θ’ ανοίξει τα φτερά του και θα κάνει το πρώτο του βήμα στον υπέροχο παιδικό κόσμο της φιλίας και της κοινωνικοποίησης! Πήρατε όλες τις πληροφορίες για την ποιότητα και το έργο του παιδικού σταθμού που επιθυμείτε να το γράψετε, ετοιμάσατε και όλες τις απαραίτητες βεβαιώσεις που απαιτούνται και το μόνο που σας μένει είναι να του αγοράσετε την τσαντούλα του για το Σεπτέμβρη! Το μικρό σας θα είναι περίπου 2 ½ ή μπορεί και να έχει κλείσει τα 3 έτη κι εσείς καμαρώνετε γεμάτοι περηφάνια για τις καινούριες εμπειρίες που θα ζήσει! Όλα δείχνουν να είναι έτοιμα, αλλά είναι στην πραγματικότητα; Κατά πόσο είστε σίγουροι ότι το παιδί σας θα καταφέρει να αντεπεξέλθει των απαιτήσεων και των κανόνων ενός παιδικού σταθμού, να προσαρμοστεί και να είναι χαρούμενο κι ευτυχισμένο στον καινούριο αυτό σχολικό χώρο;
Pixabay
Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά! Αρχικά θα πρέπει να έχετε στο νου σας, ότι το μικρό σας θα γίνει μέλος μιας ομάδας πλέον! Θα χάσει με άλλα λόγια το προνόμιο της αποκλειστικής φροντίδας που είχε και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό εφόσον θα βρεθεί πλέον σε μία τάξη. Θα πρέπει, λοιπόν, το ίδιο να μάθει να φροντίζει τον εαυτό του. Το αίτημά του, η επιθυμία του, δε θα εκπληρώνεται ευθύς αμέσως γνωστοποιώντας το στη δασκάλα, καθώς εκείνη θα πρέπει να εκπαιδεύει τα παιδιά πάνω στο ομαδικό πνεύμα συμπεριφοράς, άλλωστε η δασκάλα δε μπορεί να λειτουργεί ως προσωπική «νταντά» του κάθε παιδιού. Επιπλέον το παιδί, θα πρέπει ν’ αφήσει στην άκρη το δικό του ρυθμό και να συμβαδίσει σιγά σιγά με τα ωράρια και το πρόγραμμα του παιδικού σταθμού. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και στο κομμάτι του ύπνου, θα πρέπει να γίνουν αλλαγές, καθώς ένα παιδί που κοιμάται πολύ αργά θα εκδηλώσει μη λειτουργική συμπεριφορά, θα έχει νεύρα, κόπωση, δυσκολίες συγκέντρωσεις κ.λ.π.
Είναι λοιπόν έτοιμο το παιδί σας αλλά κυρίως εσείς για μία τέτοια αλλαγή;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξεκινήσετε με γοργά βήματα την εκπαίδευσή του; Μην αγχώνεστε, απλώς μπείτε σε δράση! Άλλωστε το καλοκαίρι είναι μία καλή περίοδος για να περάσουν γονείς και παιδιά ποιοτικό και δημιουργικό χρόνο μαζί. Οι ευκαιρίες για εκπαίδευση θα προκύψουν από μόνες τους, είτε στην παιδική χαρά, είτε στη θάλασσα, είτε στο ίδιο σας το σπίτι! Ήρθε η ώρα λοιπόν, να του διδάξετε να περιμένει τη σειρά του, να είναι ευγενικό, να λέει δηλαδή «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» και να μη θεωρεί ως δεδομένο ότι όλα πρέπει να του χαριστούν τη στιγμή ακριβώς που τα θέλει. Το παιδί πρέπει να ματαιωθεί, να νιώσει τα αρνητικά συναισθήματα της απογοήτευσης, γιατί πολύ απλά μέσα από αυτά ωριμάζει. Θα πρέπει να «χάσει», για παράδειγμα στο παιχνίδι που παίζετε για να αντέξει και την ήττα του στο σχολείο! Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι ανάμεσα σε 25 παιδιά, το δικό σας, θα βγαίνει πάντα νικητής;!
Και με την πάνα, τι γίνεται;
Στο πλαίσιο της προτεραιότητας και της ασφάλειας των περισσοτέρων, θα πρέπει σαφώς όλοι οι γονείς να γνωρίζουν, ότι μία παιδαγωγός δεν επιτρέπεται να αφήσει ολομόναχα όλα τα παιδιά στην τάξη προκειμένου να πάει στην τουαλέτα και να αλλάξει κάποιο που είχε ένα «ατύχημα». Έχει εκπαιδευτεί λοιπόν σωστά το παιδί σας για την τουαλέτα; Η βρεφική ηλικία, ας μην ξεχνιόμαστε, έχει περάσει! Ο έλεγχος των σφιγκτήρων κατακτάται ήδη από τα 2 ετή για τα κορίτσια και για τα αγόρια λίγο αργότερα, περίπου 2 ½, ωστόσο κάποιοι γονείς αφήνουν το χρόνο να περνάει πιστεύοντας ότι θα τα μάθει όλα στον παιδικό σταθμό. Έτσι πολλά παιδιά πηγαίνουν στο σταθμό, εντελώς απροετοίμαστα και έχοντας πολλά «ατυχήματα», περνούν δυστυχώς τον περισσότερο χρόνο τους στην τουαλέτα, αντί του να παίζουν και να είναι δημιουργικά και χαρούμενα. Πέραν του γεγονότος ότι απογοητεύονται κι ότι συνδέουν και όχι άδικα, το σχολείο με έναν τόπο που τα δυσκολεύει πολύ. Ο γονέας έχει να εκπαιδεύσει 1 μόνο παιδί, το δικό του, στο σπίτι, η παιδαγωγός όμως έχει 20-25 και τα έχει ταυτόχρονα, πράγμα πολύ δύσκολο για να επιτευχθεί σωστά η αγωγή τουαλέτας, καθώς το κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο και είναι ανέφικτο, η δασκάλα, να τα εκπαιδεύσει ένα – ένα στο κομμάτι της καθαριότητας και της σωστής υγιεινής.
…και αφού μιλήσαμε για την τουαλέτα, σειρά έχει η αυτοεξυπηρέτηση στο φαγητό.
Το παιδί είναι εξοικειωμένο με το φαγητό και τη χρήση του κουταλιού; Πολλοί είναι οι γονείς που ταΐζουν τα παιδιά τους ακόμη και στην ηλικία των 3 χρόνων, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου βοηθητικό για το ίδιο το παιδί στο χώρο του σχολείου, καθώς δεν είναι εκεί για να τα ταΐσουν και ούτε μπορεί μία παιδαγωγός να βοηθήσει τόσα πολλά παιδιά μέσα σε μισή ώρα. Δυστυχώς τα παιδιά εκείνα που δεν έχουν εκπαιδευτεί στο κομμάτι του φαγητού, δυσκολεύονται και νιώθουν ανεπαρκή και αδύναμα, όταν ο χρόνος περνάει κι εκείνα βλέπουν το πιάτο τους γεμάτο, ενώ ταυτόχρονα άλλα παιδιά φωνάζουν με καμάρι ότι ολοκλήρωσαν το γεύμα τους. Ο παιδικός σταθμός σερβίρει πρωινό και μεσημεριανό στα παιδιά, τα οποία έχουν μισή ώρα περίπου για να ολοκληρώσουν το γεύμα τους. Πολλά παιδιά δυσκολεύονται ακόμη και στο πιο απλό κομμάτι της τραπεζαρίας, αυτό του να καθίσουν στην καρέκλα τους. Αντ’ αυτού, τρέχουν γύρω γύρω από τα τραπέζια, καθώς έχουν μάθει στην ώρα του φαγητού να βλέπουν είτε τηλεόραση, είτε να παίζουν. Θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, λοιπόν, να εκπαιδεύσετε το παιδί σας, να κάθεται σωστά σε μία καρέκλα την ώρα του φαγητού και να μη συνδέει το φαγητό με το παιχνίδι ή την τηλεόραση. Έτσι το παιδί θα μπορέσει να οργανωθεί καλύτερα στην τραπεζαρία.
Τέλος έχει εκπαιδευτεί από το σπίτι να πετάει τα σκουπίδια του στον κάδο ή τα παρατάει ανάμεσα στα παιχνίδια; Μπορεί να αλλάζει μία μπλούζα αν λερωθεί, να τακτοποιεί το μπουφάν του και άλλα προσωπικά του αντικείμενα μέσα στην τσάντα του ή θέλει πάντα κάποιον από πάνω του για να εκτελεί τις δουλειές του. Είναι πρόθυμο να βοηθήσει ένα συμμαθητή του, που πιθανόν θα χρειασθεί τη βοήθειά του ή έχει μάθει να επικρίνει το διαφορετικό και το αδύναμο; Είναι έτοιμο να δεχτεί τις εντολές του τύπου «περίμενε τη σειρά σου», «κάνε λίγη υπομονή» κλπ.; Να είστε σίγουροι ότι όταν ακούσει πρώτα από εσάς που είστε το άτομο φροντίδας του, που νιώθει την απέραντη αγάπη σας, τις παραπάνω εντολές, τότε θα είναι τόσο εξοικειωμένο με αυτές που θα τις δεχτεί και από κάποιον άλλο, με ευκολία και χωρίς να νιώσει απογοήτευση. Το παιδί σας πολύ απλά, δε χρειάζεται να ξέρει ούτε τα χρώματα, ούτε τους αριθμούς, ούτε τα ζώα της ζούγκλας και του αγροκτήματος, ούτε αγγλικά για να μπει στον παιδικό σταθμό! Το μόνο που χρειάζεται για να είναι έτοιμο για τον παιδικό σταθμό είναι η εκπαίδευση σε όρια και κανόνες, η σωστή προετοιμασία στα θέματα αυτοεξυπηρέτησης και η αγάπη σας που θα το βοηθήσει να ξεδιπλώσει τα ταλέντα του!
Το να στέλνετε ένα παιδί στον παιδικό σταθμό, χωρίς να του έχετε διδάξει το σεβασμό για τον άλλο, την πίστη για τις ικανότητές του και χωρίς να το έχετε ποτέ οριοθετήσει, χωρίς να του έχετε πει όχι, είναι σα να στέλνετε έναν στρατιώτη στη μάχη, χωρίς το όπλο του. Για να νιώθει λοιπόν άνετα, εξοικειωμένο, ασφαλές κι ευτυχισμένο, δεν έχετε παρά να αφήσετε στην άκρη οποιαδήποτε μορφή γνωστικής εκπαίδευσης, άλλωστε όλα θα τα μάθει στο σωστό χρόνο από τους εκπαιδευτικούς του! Εσείς απλώς γεμίστε το με εφόδια που θα το βοηθήσουν να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων! Άλλωστε η επιτυχία ενός καλού γονέα, βρίσκεται στο να αναπτύσσει το παιδί του με τέτοιο τρόπο που αυτό να ενεργεί με κριτική σκέψη και με σεβασμό απέναντι στον εαυτό του και τους άλλους. Και μην ξεχνάτε ποτέ πως: Όσο λιγότερο ανάγκη, έχει ένα παιδί το γονέα του, τόσο καλή δουλειά έχει κάνει ο γονέας!
