275 total views, 1 views today
Αυτεπίγνωση | Jon Jandai: Η ζωή από μόνη της είναι εύκολη, εμείς την κάνουμε δύσκολη
«Ό,τι φωτίζεις γίνεται φως»
Μεγάλωσα σε ένα φτωχό χωριουδάκι στο βορειοανατολικό τμήμα της Ταϊλάνδης. Όταν ήμουν μικρός η ζωή μού φαινόταν εύκολη και γεμάτη χαρά. Όταν όμως ήρθε η τηλεόραση στο χωριό, ο κόσμος άρχισε να νιώθει φτωχός. Οι συγχωριανοί μού έλεγαν ότι πρέπει να δουλέψω σκληρά αν θέλω να πετύχω στη ζωή μου. Δεν ένιωθα πια καλά με τον εαυτό μου. Άρχισα να νιώθω κι εγώ φτωχός.
Έτσι, έφυγα για την πρωτεύουσα, την Μπανγκόκ. Εκεί, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Σπούδαζα, μάθαινα πολλά πράγματα και δούλευα πάνω από 8 ώρες την ημέρα, ενώ έτρωγα μόνο ένα γεύμα νουντλς και μερικές φορές και λίγο ρύζι. Το βράδυ κοιμόμουν με πολλά άλλα άτομα στο ίδιο δωμάτιο. Άρχισα λοιπόν να αναρωτιέμαι: Αφού δουλεύω τόσο σκληρά, γιατί η ζωή μου είναι τόσο δύσκολη; Κάτι δεν πάει καλά. Ενώ παράγω πολλά πράγματα, δεν παίρνω σχεδόν τίποτα πίσω.
↓ Το άρθρο συνεχίζεται ↓
Προσπάθησα να σπουδάσω σε μια σχολή στο πανεπιστήμιο, αλλά δυσκολευόμουν πολύ, κυρίως επειδή τα μαθήματα ήταν πολύ βαρετά. Και επιπλέον, οι περισσότερες σχολές σήμερα προσφέρουν καταστροφικές γνώσεις. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει παραγωγική γνώση στα πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, αν σπουδάσεις αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός, μαθαίνεις πώς να καταστρέφεις το περιβάλλον. Όσο περισσότερο δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο καταστρέφουν τα βουνά και τις πεδιάδες.
Νιώθω πως ό,τι κάνουμε μας κάνει τη ζωή δύσκολη αντί να την κάνει εύκολη. Στο χωριό μου παλιά, όλοι δουλεύανε μόνο δύο μήνες το χρόνο. Για ένα μήνα σπέρναμε το ρύζι και για ένα μήνα μετά το μαζεύαμε. Τους υπόλοιπους δέκα μήνες καθόμασταν. Γι’ αυτό στην Ταϊλάνδη έχουμε τόσα πολλά φεστιβάλ. Κάθε μήνα έχουμε και από ένα διαφορετικό φεστιβάλ! Και εννοείται ότι όλοι παίρνουν έναν υπνάκο το μεσημέρι μετά το φαγητό.
Ακριβώς λοιπόν, επειδή οι άνθρωποι εκεί έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, γνωρίζουν ποιες είναι οι πραγματικές τους ανάγκες. Βρίσκονται σε επαφή με τον εαυτό τους. Και όλοι οι άνθρωποι θέλουν τα ίδια πράγματα: Ευτυχία, αγάπη και να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Όταν ζεις έτσι βλέπεις τις ομορφιές της ζωής και τις εκφράζεις κι εσύ με διάφορους τρόπους. Κάποιοι σκαλίζουν όμορφα σχέδια στις λαβές των μαχαιριών, άλλοι φτιάχνουν όμορφα καλάθια… Σήμερα κανείς δεν το κάνει πια αυτό. Όλοι χρησιμοποιούν παντού το πλαστικό.
*Από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Jon Jandai στο “TEDx Talks” το 2011.
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
**Ο Jon Jandai είναι Ταϊλανδός αγρότης. Το 2003 μαζί με τη γυναίκα του ίδρυσαν το κέντρο “Pun Pun – Center for Self Reliance” στην Ταϊλάνδη. Είναι ένα κέντρο όπου συλλέγονται και προστατεύονται σπόροι από διάφορα φυτά και γίνονται μαθήματα αυτόνομης διαβίωσης, βιολογικής καλλιέργειας και ανοικοδόμησης σπιτιών με φυσικό τρόπο και φυσικά υλικά.
«Ό,τι φωτίζεις γίνεται φως»
